هیچ کتابخوانی نیست که در مقطعی از زندگی خود اسیر جادوی نشریات نشده باشد. ماهنامه‌ها، فصلنامه‌ها و حتی گاهنامه‌ها به وقت انتشار خود شوری در دل خوانندگانشان ایجاد کرده‌اند که انتشار هیچ کتاب مستقلی قابل قیاس با آن نبوده است. از جریان سازی و اعلام وجود جنبش‌های ادبی و هنری که جایگاه‌شان غالباً همین نشریات بوده هم نباید غافل شد. ردپای نویسندگان مشهور معاصر را گاه می‌توان در نشریات مستقل و گاه شهرستانی سال‌های دور پیدا کردکه با سری پر شور در پی افکندن طرح‌هایی نو بوده‌اند. برخی نیز موفق شده‌اند و سبک و سیاقی تازه پدید آورده‌اند.
ادامۀ مطلب
حبیب شوکتی نیا –
هر از گاه و پس از چندی دیداری با شما تازه می کنم و فیضی وافر می برم. واقعا دست مریزاد و زنده باشید. با این اوضاع و احوال گرانی و کمبود آثار نیکو و سانسورهای بی قاعده، این پایگاه فریادرسی یگانه و کارگشاست برای ما که عشقی به کلمه و کتاب داریم. بسیاری از کتابها و مجلاتی را که در این سالها می خوالسته ام، شما برایم ـ برایمان ـ فراهم کرده اید.
سپاس و هزاران آفرین بر شما و دوستان زحمتکش این امیدگاه.
Amir –
جناب شوکتی نیا،
قدردانی صفت پسندیده ای است اما افسوس که حتی یک برگ به این گنجینه اضافه نمی کند. کاش شما و هزاران هزار انسانی که در سیزده سال گذشته از این کتابخانه بهره مند شده اید، به جای تشکر فقط یک قدم برای همراهی و کاستن این بار سنگین از دوش من برمی داشتید. باری که روز به روز سنگین تر و حمل آن از توان من خارج تر می شود. ولی…