• 0 آیتم -
    • سبد خرید شما خالی است

رایگان

تریبون

نشریۀ بررسی مسائل جامعۀ چندفرهنگی/ چوخ مدنیت‌لی جمعیت‌ین مسئله‌لرینی آراشدیران درگی
اشتراک‌گذاری
یادداشت اختصاصی علیرضا اردبیلی از بنیان گذاران و اعضای هیئت تحریریه تریبون
تریبون به صورت مجموعه مقالات در قالب یك مجله سنتی چاپ شده بر روی كاغذ و سپس، سایت اینترنتی، تلاشی برای ایجاد بحث حول مسئله تبعیض بر اساس تعلق زبانی، جنسیتی، فرهنگی و قومی بود و هست. اولین شماره چاپی تربیون در 156 صفحه در بهار سال 1996 یعنی 22 سال قبل در استكهلم منتشر شد. تریبون زمانی شروع به نشر كرد كه مسئله تبعیض زبانی، فرهنگی و قومی در هاله غلیظی از احساس- از سویی و انكار در سوی دیگر- احاطه شده بود. هنوز مفاهیمی مانند جوامع چند فرهنگی، تنوع و كثرت فرهنگی، حقوق اقلیت‌ها محتاج توضیح واضحات و بدیهیات بود. خالی بودن جای چنین كاری و موفقیت سریع این پروژه سبب شد تا دومین شماره در فاصله اندکی در بهار 1997 در 188 صفحه منتشر شد.
در آن روزگار كه آخرین سال‌های حاكمیت نهادهایی مثل دولت‌ها، چاپخانه‌ها، مؤسسات انتشاراتی، احزاب سیاسی و شركت‌های پولدار بر امر نشر و توزیع بود، دست زدن به كارهایی كه حریم نهادهای مهم نامبرده محسوب می‌شدند، وسوسه ذهن بسیاری بود. بسیاری از تلاش‌ها هم صورت گرفت كه میزان موفقیت آنها متفاوت بود. پروژه تریبون با عزیمت از به رسمیت شناختن یك نكته بدیهی و ناگوار كلید زده شد و آن بی میلی مخاطبین و خوانندگان مورد نظر ما برای دادن پول به كتاب و مجله و روزنامه بود. تیم سه نفری ما (شامل محمد رضا اردبیلی، یونس شاملی و علی رضا اردبیلی) به تجربه شاهد شده بودند كه انتظار اداره یك مجله با پول حاصل از آبونمان و تكفروشی انتظاری عبث است. در نتیجه، اولین و مهمترین كار ما در شروع و ادامه این پروژه، قطع این ارتباط (مابین هزینه و پول حاصل از فروش) بود. قرار شد بی ارتباط با میزان عایدی حاصل از تكفروشی و هزینه آبونمان، حاصل كار خود را به تیراژ بالا منتشر و توزیع كنیم. معنی این كار یك ضرر اقتصادی 90 درصدی در آغاز كار بود كه به مرور كمتر و كمتر شد. با پیشرفت كار، میزان تیراژ و تعداد صفحات و كیفیت كاغذ و چاپ و صحافی بهتر و بهتر می‌شد و در نتیجه هزینه‌ها بالا می‌رفت اما با افزایش میزان حمایت خوانندگان، تعداد خوانندگان پرداخت كننده و میزان پرداخت‌ها هم بیشتر می‌شد. اشاره شد كه “درصد” ضرر اقتصادی كمتر می‌شد. این نكته به معنی كمتر شدن مبلغ كلی این ضرر نبود.
افزایش حجم مطالب تریبون در هر شماره سیر صعودی طی کرد و پربارتر شد. سومین شماره در بهار 1988 در 224 شماره، چهارمین شماره در زمستان 1999 در 348 صفحه، پنجمین شماره در تابستان 1999 در 372 صفحه و ششمین و آخرین شماره در زمستان 2001 در 588 صفحه منتشر شد.
انتشار تریبون همزمان با رشد صنعت كامپیوتر و سپس اینترنت همراه بود به نحوی كه توسعه تكنولوژی دیجیتالی را می‌توان در مسیر این راه دید. شروع كار تریبون مصادف با شروع دوران بعد از دستگاه تایپ، تایپ برقی، تایپ نیمه اتوماتیک و ماشین‌های حروفچینی بود. كامپیوترها وارد میدان شده بودند و از دوران اولیه ابزار سازمان‌های بزرگ دولتی و تجاری بودن به حالت امروزی یكی از ساكنین هر منزل مسكونی تبدیل شده بودند. دو مجموعه اول تریبون در یكی از بدترین برنامه های كامپیوتری تاریخ به نام “واژه نگار” تایپ و صفحه چینی شدند اما مجموعه‌های بعدی در یكی از بهترین و باثبات‌ترین برنامه‌های كامپیوتری در نوع خود یعنی “زرنگار” تحت برنامه عامل “دوس” تایپ و صفحه بندی شد. در آخرین كار چاپ شده بر روی كاغذ و چاپ و صحافی سنتی سهمی از كار بر عهده برنامه جدیدتر “زرنگار” بود كه زیر برنامه عامل ویندوز هم كار می‌كرد. این برنامه اخیر، امكان بازكردن فایل‌های قدیمی زرنگار در زیر ویندوز و تبدیل آنها به فایل‌های html یا پی دی اف قابل انتشار در اینترنت هم به همراه داشت. ورود تریبون به اینترنت هم، جنبه همراهی پا به پا، با توسعه این تكنولوژی جدید داشت. ابتدا كدنویسی مانوئل، سپس برنامه dreamweaver و كمی بعدتر برنامه frontpage از مایكروسافت، نشر اینترنتی مقالات قدیم و جدید تریبون را ممكن می‌كردند. از میان این برنامه‌ها، frontpage سال‌های زیادی به عنوان مهمترین ابزار تیم تریبون برای انتشار در دنیای مجازی بود. بالاخره نسل امروزی سایت‌ها اینترنتی (موسوم به دینامیك در مقابل نسل قبلی مرتبط با frontpage كه “ثابت” نامیده می‌شدند. به سوئدی: dynamisk و statisk)
گذار از نشر سنتی به دنیای مجازی، سرنوشت بسیاری از مجلات و كارهای مشابه حتی در مورد كارهای حرفه‌ای غول‌های انتشاراتی بود. در مورد تریبون، مشكل ادامه نشر سنتی، در پروسه طولانی آماده سازی مجموعه مقالات برای چاپ بود. منطقی است كه نویسنده‌ای كه امكان نشر اینترنتی مقاله خود از كامپیوتر شخصی را دارد، نتواند ماه‌ها به امید نشر مقاله خود در انتظار انتشار مجله تریبون در روی كاغذ به انتظار بنشیند. برای تریبون هم، حذف مقالات آماده شده از تركیب مجموعه، به خاطر انتشار قبل از موعد آنها از سوی نویسندگان، به یك مشكل مهم بدل شد. حذف یك مقاله از مجموعه به معنی لزوم انتخاب یك مقاله جایگزین بود و خود این كار، زمان چاپ و نشر را بازهم به عقب می‌انداخت و در این فرصت نویسندگان دیگری به تبعیت از مثل “الِانْتِظَارَ أَشَدُّ مِنَ الْمَوْتِ” از خیر انتظار می‌گذشتند و روز از نو!
مهمترین كمك بیرونی به پروژه تریبون، كمك به انتقال نسخ این مجله به داخل كشور بود. در این راه ما حداكثر تعداد ممكن را به كشورهای همسایه ایران منتقل می‌كردیم و بقیه امر را به “قضا و قدر” می‌سپردیم. از میان مسافرین راهی داخل ایران از كشورهای همسایه، كسانی تبعات منفی به همراه بردن نسخه یا نسخی از مجموعه تریبون را به جان می‌خریدند. بقیه كار به عده علاقه‌مندانی بود كه با تكثیر تمام یا قسمتی از محتوای مجموعه، به توزیع آن كمك می‌كردند. كمك مالی و كمك به توزیع مجله در خارج از كشور از مقصد سوئد به بیرون هم، از سوی دوستان زیادی انجام می‌شد.
تربیون پس از چهار سال و انتشار شش شماره در 1876 صفحه و نزدیک به 200 مقاله، نقد، پژوهش و … به دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی از انتشار باز ایستاد. هر چند در فاصله كمی وارد یك دوران دوزیستی (بر روی كاغذ و دنیای مجازی) شده بود. تریبون اینک بیش از یک دهه و نیم است که تنها در دنیا مجازی به حیات خود ادامه می‌دهد.
http://tribun.one

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “تریبون”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *