رایگان
اوپانیشادها از کهنترین متون مینوی آئین هندو و مهمترین آثار فلسفی هندوستان هستند که تاریخ تقریر قدیمیترینشان به سدههای هفتم یا ششم قبلازمیلاد میرسد. اوپانیشادهای اصیل متأخرترین قسمت وداها را شکل میدهند. تعداد متونی که با نام اوپانیشاد شناخته میشوند از ۲۰۰ میگذرد که نیمی از آنها از اواخر هزاره نخست پیشازمیلاد تا میانهٔ هزارهٔ دوم میلادی و بهالهام از اوپانیشادهای اصیل نگاشته شدهاند.
اوپانیشادها تا سال ۱۶۵۶ میلادی در دسترس غیرهندیها نبود. در آن سال محمد داراشکوه فرزند شاه جهان و ممتاز محل ۵۰ اوپانیشاد را به فارسی ترجمه کرد. در سال ۱۸۰۱ میلادی انکتیل دوپرون این اثر را از فارسی به لاتین ترجمه کرد و موجب شناساندن اوپانیشادها به جهان غرب شد. این ترجمه توجه متفکران غربی را به این متون جلب کرد و فلاسفهای چون شوپنهاور و شلینگ این آثار را مطالعه و تحسین کردند. هندشناسان معاصر نیز به بررسی تطابق برخی مفاهیم بنیادی در اوپانیشادها و فلسفه غربی پرداختهاند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.