""
معروف به اولکر (۱۲۸۲-۱۳۶۴)، شاعر، داستاننویس و مترجم ایرانی و از محققان ادبیات ترکی آذربایجانی است. حبیب ساهر در بهار ۱۲۸۶ خورشیدی در شهر ترک از توابع میانه به دنیا آمد. پدرش میرقوام، از روستای ترک واقع در شمال شرقی کوه شیبلی (میانه) به تبریز آمده و در محلهٔ سرخاب پشت باغ امیر (حیابان عارف کنونی) ساکن شد.میرقوام با خانمی از محلهٔ دوهچی ازدواج کرده و صاحب سه فرزند شد. پسر اولش میرمحمد قوامی و دخترش صغری قوامی و فرزند سومش میرحبیب قوامی. میرقوام بعدها از محلهٔ سئلاب در کوچهٔ ایدهلی خانهای میخرد و با خانم دیگری از آن محله ازدواج کرده و صاحب دو پسر به اسامی میرستار و میرغفار قوامی میشود. در انقلاب مشروطه تبریز در یک عصر پاییزی میرقوام را به عنوان مهمان از خانهاش میبرند امّا او دیگر به خانه برنمیگردد. در آن هنگام میرحبیب پنج ساله بود. دوران دبیرستان را با محمدحسین شهریار هممدرسه شد و به گمان بسیاری، منظور شهریار از: «شهریارا بی حبیب خود نمیکردی سفر»، ساهر بودهاست. ساهر در سال ۱۳۰۶ به استانبول میرود و به تحصیل علم جغرافیا میپردازد و مدرک لیسانسش را کسب میکند. وی هنگام تحصیل نام خانوادگی خود را به ساهر(شب زندهدار) تغییر میدهد. در سال ۱۳۱۳ ساهر به وطنش برمیگردد و در وزارت معارف با شغل دبیری جغرافیا استخدام شده و به زنجان فرستاده میشود. در زنجان با خانمی ازدواج میکند و صاحب دختری به نام منیژه ساهر میشود. ساهر بعدها به دلیل عدم توافق با همسرش از او جدا میشود. ساهر، داستاننویس و شاعری توانا بود. از او آثاری به سه زبان ترکی، فارسی و فرانسوی منتشر شدهاست. همزمان با تقی رفعت و قبل از ظهور نیما، ساهر شعر نو فارسی سرود و سبک جدیدی را در شعر ترکی بنیان گذاشت، و بدینگونه بود که عنوان «پدر شعر نو ترکی ایران» در مورد او به کار رفت. نخستین شعر مدرن ساهر، ظاهراً شعر کنار آبدان است که در سال ۱۳۰۳ ه.ش در سن ۲۱ سالگی در تبریز سرودهاست. حبیب ساهر در ۲۴ آذر ۱۳۶۴هجری شمسی، در تهران در گذشت. آرامگاه وی در بهشت زهرای تهران واقع شدهاست.