""
کاراپت دِردِریان (به ارمنی: Կարապետ Տէրտէրեան) با نام ادبی کارو (۱۶ آبان ۱۳۰۶ – ۲۷ تیر ۱۳۸۶) نویسنده و شاعر ایرانی ارمنیتبار بود. در ۱۶ آبان۱۳۰۶ در شهر همدان زاده شد ولی در بروجرد و اراک نیز زندگی کرده بود. پدربزرگ مادری او اهل همدان و پدرش از بازماندگان خانوادهای بود که همه اعضای آن در نسلکشی ارمنیها کشتهشده بودند و او در سال ۱۲۹۴ از ترکیه به ایران گریخته و دست سرنوشت او را به باغ پدربزرگ مادری ویگن کشانده بود. آنها هم به او اجازه داده بودند تا در باغ زندگی کند. او در آنجا به تجارت فرش پرداخت. پس از مدتی پدر و مادر ویگن عاشق یکدیگر شده و با هم ازدواج کردند. حاصل این ازدواج هشت فرزند از جمله پنج پسر به نامهای زاون، ویگن، کارو، هراند و واهه و سه دختر به نامهای ژولیت، هلن و آرمینه بود. کارو سومین فرزند خانواده بود. ا وجود اشغال ایران در جنگ جهانی دوم و ورود نیروهای متفقین به همدان کسبوکار پدر ویگن در فرشفروشی همچنان رونق داشت. آنها را ابتدا به اراک و سپس به بروجرد کشاند. اما پس از دو سال زندگی در بروجرد پدر آنها به خاطر سینهپهلو در ۳۹ سالگی در گذشت و خانواده پرجمعیت ویگن را در بحران فرو برد. مادر کارو در شرایط تنگدستی خانواده، آنها را به ناچار به مراغه برد تا نزد زاون، پسر ارشدش زندگی کنند. زیرا زاون در غیاب پدر، نانآور خانواده شده بود. با روند رو به بهبود اوضاع، خانواده ویگن در سال ۱۳۳۰ از تبریز به تهران رفتند. کارو و ویگن رابطهٔ بسیار صمیمانهای داشتند. کارو از نسل نخست شاعران نیمایی بود. کارو یکبار ازدواج کرد و از همسرش جدا شد. او دو دختر و یک پسر به نامهای رمی، ربکا و رنه داشت. کارو دردریان در ۲۷ تیر ۱۳۸۶ در آسایشگاهی به نام «دهکده مریم» در ایالت کالیفرنیا دیده از جهان فروبست. پیکر او را پس از یک هفته نگهداری در سردخانه در روز چهارشنبه ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۷ در گورستان گلندیل به خاک سپردند.