""
متخلص به اوختای (۱۳۲۳، تبریز – ۱۳۵۰، تهران) شاعر ترک ایرانی،فعال فرهنگی و از اعضای هسته اولیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران. علیرضا نابدل در سال ۱۳۲۳ در خانوادهای فرهیخته در تبریز متولد شد. پدرش رئیس اداره ثبت و مادرش آشنا به زبان و ادبیات فرانسه بود. او بعد از اتمام دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه، برای ادامه تحصیل در رشته قضایی به دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران وارد شد. قبل از آنکه تحصیلاتش را به پایان برساند، دانشگاه را ترک گفت و با محمل معلمی برای رفتن به میان تودهها راهی «خوی» شد. از اواخر سال ۱۳۴۴ با صمد بهرنگی، بهروز دهقانی، کاظم سعادتی و عبدالمناف فلکی تبریزی، در ارتباط نزدیک قرار گرفت و با اینان در تهیه ضمیمه آدینه روزنامه مهد آزادی تبریز همکاری میکرد. در سالهای ۴۷ – ۴۶ ضرورت مبارزه مسلحانه مورد توجه نابدل و رفقای نزدیکش قرار گرفت. در این دوره او و رفقای دیگرش گروهی را که بعداً به «شاخه تبریز» سازمان چریکهای فدایی خلق ایران معروف شد، تشکیل دادند. او در تنظیم و پخش اولین اعلامیههای سازمان (۱۴ اعلامیهای که در رابطه با آغاز جنبش مسلحانه، واقعه سیاهکل و اولین عملیات چریکی در شهر منتشر شد) شرکت داشت. هنگامی که نابدل و جواد سلاحی برای نصب اعلامیه رفته بودند، مأموران کلانتری متوجه ماجرا میشوند و در درگیری مسلحانه، جواد آخرین تیر را به خودش میزند و کشته میشود. علیرضا نابدل که با موتور میخواهد فرار کند، در گودالی میافتد و درحالی که تیر خورده بودهاست، دستگیر میشود. بعد از انتقال به بیمارستان شهربانی او را به زیر شکنجه کشیدند. در مدت بازجوییها همواره از هر فرصتی برای خودکشی استفاده میکرد. یک بار زمانی که تازه زخمهایش را بخیه زده بودند، به محض اینکه به هوش آمد، با چنگ بخیهها را شکافت؛ و بار دیگر هنگامی که در طبقه سوم بیمارستان شهربانی بستری بود، با استفاده از یک فرصت کوتاه خود را با سر از پنجره اتاق به بیرون پرتاب کرد. نگهبان که سراسیمه خود را به او رسانده بود، تنها توانست گوشه لباسش را بگیرد، ولی نتوانست مانع سقوط او شود. نابدل سقوط کرد، شکمش شکافته شد و دست راستش شکست، اما هنوز زنده بود. در چنین حالتی، دست برد و رودههایش را از شکاف شکمش بیرون کشید تا پاره کند و به حیات خویش خاتمه دهد. اما فرصت این کار دست نداد، چه مأمورین رسیدند و مانع این کار شدند. نابدل همراه با هشت تن دیگر از همرزمان خویش در ۲۲ اسفند ماه ۱۳۵۰ اعدام شد. آثار علیرضا نابدل: آذربایجان و مسئله ملی، آقای پان و احوالاتش، جنبش رازلیق، مجموعه اشعار نابدل با عنوان ایشیق پس از مرگش توسط انتشارات رفعت در سال 1357 منتشر شد.