""
پرتو نوریعلا، شاعر، نویسنده، عضو کانون نویسندگان ایران و در تبعید، و مدرّس نیمه وقت فلسفه در دانشکده هنرهای زیبای تهران، از نوجوانی به شعر و هنر علاقمند بود. دیپلم دبیرستان را نگرفته ازدواج کرد و با وجود دو فرزند، در رشتههای فلسفه و روانشناسی لیسانس گرفت و فوق لیسانس خود را در رشته مدیریت خدمات اجتماعی به پایان برد. او در ایام دانشجوئی در چند تئاتر به کارگردانی سعید سلطانپور و محمد ابراهیمیان بازی کرد که همگی قبل از نمایش از طرف ساواک توقیف شدند. سپس در فیلم سینمائی آرامش در حضور دیگران ساخته ناصر تقوایی بازی کرد که این فیلم نیز برای 5 سال در رژیم گذشته در توقیف ماند و پس از نمایش آن در فستيوال ونيز سال 1972، به عنوان فيلم برگزيده انتخاب شد. این فیلم در ايران نيز با حذف صحنه هائی برای مدت بسیار کوتاهی به روی صحنه رفت. بعد از انقلاب [ضد] فرهنگی و بسته شدن دانشگاه تهران، پرتو نيز از کار برکنار شد. سپس به دعوت دکتر سیما کوبان و همکاری منیر رامین فر- بیضائی اولین انتشارات و کتابفروشی زنان در ایران را به نام "انتشارات دماوند" تأسیس کردند. عمر این انتشارات نیز به علت فشار و سانسورهای دولتی بیش از 3 سال نبود. پرتو در سال 1365 در آمریکا، پس از گذراندن آزمون عمومی، در دادگاه عالیی منطقه لس آنجلس استخدام شد و تا زمان بازنشستگی، به عنوان مأمور رسيدگی به امور هيأت منصفه، در دادگاه کار کرد. او در سالهای زندگی در لس آنجلس، در کنار پذيرش تمام مسئوليتهای زندگی فرزندانش، اين بار بدون هراس از سانسورهای دولتی، اجتماعی و خانوادگی، که اکثراً منجر به خود سانسوری میشد، بارورتر از هميشه، به فعاليتهای فرهنگی و ادبی خود ادامه داد. او در سال 1994، جایزه بهترین منتقد ادبی ایرانی را از نشر باران در سوئد دریافت داشت. پرتو در کنار خلاقیت های هنری، در زمینه مسائل زنان، حقوق بشر و صدای مادران عزادار، فعال بوده است. از پرتو تاکنون 5 مجموعه شعر، یک برگزیده اشعار، دو مجموعه نقد ادبی و سینمائی، یک مجموعه داستان، یک نمایشنامه، یک روایت، مجموعه ای از مصاحبه ها با او و کتاب شادی، منتشر شده است.