""
(زاده ۱۴ مرداد ۱۳۱۰ در رشت – درگذشته ۹ مرداد ۱۴۰۰ در تهران) نویسنده، پژوهشگر، اسطورهشناس، مترجم، و اندیشمند ایرانی بود. جلال ستاری دوران ابتدایی را در مدرسه عنصری رشت به پایان رساند. در سال ۱۳۲۹ دیپلم ادبی خود را از دارالفنون گرفت و پس از موفقیت در آزمون اعزام به خارج برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت. جلال ستاری در سوئیس تحصیل کرد و دکترا گرفت. یکی از استادان سرشناس او ژان پیاژه بود. جلال ستاری مانند کارل گوستاو یونگ سوئیسی در رشته روانشناسی تحصیل کرد و همچون یونگ دغدغهای فراتر از روانشناسی فردی داشت و تمرکز خود را بر روانشناسی جمعی و شناخت تأثیر مثبت یا منفی کهن الگوها و اسطورهها و افسانهها در ناخودآگاه جمعی معطوف کرد. جلال ستاری پس از پایان تحصیلات در سوئیس در سال ۱۳۴۱ به ایران بازگشت و به استخدام سازمان برنامه درآمد و در بخش فرهنگ و هنر و جهانگردی کار کرد. ستاری در سال ۱۳۵۰ به وزارت فرهنگ و هنر منتقل شد و در آنجا به عنوان مدیرکل دفتر مطالعات و برنامهریزی فرهنگی و سپس در مقام مشاور وزیر خدمت کرد. وی پس از انقلاب ۱۳۵۷ با حکم حسن حبیبی و با تنزل گروه از وزارت فرهنگ و هنر اخراج شد. ستاری بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینههای افسانهشناسی، ادبیات نمایشی و نقد فرهنگی در طی بیش از ۶۰ سال نوشته یا ترجمه کردهاست. این کتابها بعضاً از کتابهای مرجع و شاخص در زمینههای تخصصی خود هستند. او نشان هنر و ادب درجه شوالیه را از دولت فرانسه دریافت کردهاست.