""
ابراهیم صفایی فرزند فخرالدین به سال ۱۲۹۱ در ملایر چشم به جهان گشود. پس از طی دورۀ دبستان در زادگاه خود، بههمراه خانواده به همدان رفت و دورۀ متوسطه را در مدرسۀ امریکایی این شهر به پایان رساند. چندی نیز علوم عربی مقدماتی را فراگرفت. سپس راهی تهران شد و با شرکت در انجمن ادبی حکیم نظامی، زیر نظر کسانی چون وحید دستگردی بر معلومات ادبی خود افزود. از آن پس به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به پژوهش و همکاری با مطبوعات پرداخت. در ۱۳۱۵ به اهواز رفت و با اقامت در آنجا روزنامۀ خوزستان را منتشر کرد. پس از بازگشت به تهران روزنامۀ عسس را انتشار داد. در ۱۳۱۷ ضمن سفری به اصفهان، قبر صائب تبریزی را که تا آن زمان ناشناخته بود، کشف کرد و شرحی دربارۀ چگونگی پیدایش آن نگاشت و در مجلۀ ارمغان بهچاپ رساند. صفایی پس از گذراندن دورهٔ تحصیلات در رشته حقوق و ادبیات و تصدی پارهای از مشاغل اداری، قضایی و فرهنگی به کار پژوهش در تاریخ پرداخت. از سال ۱۳۴۶ به گردآوری و انتشار اسناد تاریخی در قرن اخیر پرداخت که حاصل آن بیش از چهل کتاب معتبر است و مرجع مهمی برای پژوهشگران محسوب میشود. او در ۱۳۴۷ خورشیدی به تأسیس «انجمن تاریخ» همت گماشت و نشریهٔ «پژوهش انجمن» را تا خرداد ۱۳۵۷ بهطور فصلی انتشار داد. در ۱۳۴۹ به عضویت «کنگره تاریخ» و در سال بعد به عضویت «کنگره تاریخ و فرهنگ ایران» و در ۱۳۵۱ به عضویت «انجمن تاریخ فرهنگستان» درآمد. وی شعر نیز میسرود و بهشیوۀ کلاسیک شعر سخت پایبند بود. صفایی در سال ۱۳۸۶ درگذشت.