""
متولد ۱۳۱۸ و از پیشگامان دنیای رمان نویسی مدرن ایران است. به روایتی چهار نسل او را میشناسد و با رمانهایش آشناست و کتابهایش از سالهای دور از حدود پنجاه سال پیش، درلیست پرفروش ترین کتاب ها قرار داشته است. پرویز قاضی سعید در کلاس سوم متوسطه(از سن ۱۷ سالگی)، به طور اتفاقی، با مقالهای دربارۀ «بلبل» در روزنامه «پست تهران» که در آن زمان بنا به شرایطی به جای روزنامههای توقیف شده اطلاعات و کیهان انتشار مییافت، شروع به نوشتن کرد. اولین داستانهایش در مجله آسیای جوان به سردبیری پوران فرخزاد، خواهر فروغ فرخزاد چاپ شد. مجله «اطلاعات هفتگی» به هنگام سردبیری انور خامهای در سال ۱۳۳۸ اولین پاورقی او را تحت عنوان «من خلبان مارشال رومل بودم» از خاطرات یک آلمانی در مورد جنگ جهانی دوم چاپ کرد. بعدها با همکاری ر- اعتمادی شروع به گزارش نویسی و سپس نوشتن پاورقیهای اطلاعات کودکان را آغاز کرد. به دنبال بحثی در دفتر شادروان مسعودی بنیانگذار روزنامه اطلاعات، با حضور تنی چند از مدیران موسسه بر سر اینکه چگونه میتوان «نوجوانان» را از همان سن کم به خواندن مطبوعات و به طور کلی کتاب عادت داد، با نوشتن پاورقی یک شاخه گل سرخ برای غمم همکاری با مجله جوانان را آغاز نمود. وی ده سال سردبیری مجله هفتگی «صبح ایران» متعلق به دکتر الموتی را بر عهده داشت سپس به دستور مرحوم مسعودی از اطلاعات کودکان به مجله اطلاعات بانوان رفت و داستانهای عاشقانهاش در بانوان انتشار یافت. بعد از آن، به سردبیری صفحات شب روزنامه اطلاعات رسید. در تمام این مدت با مجلات «آتش»، «روشنفکر»، «خواندنیها» و «ستاره تهران» و «سپید وسیاه» همکاری داشت. مجله دانشمند را با سردبیری دکتر شیفته انتشار داد و در مسیر فعالیت مطبوعاتی سیاسی در امریکا ابتدا نشریه پرسروصدا و بحث انگیز «ایران تریبون» را انتشار داد و سپس به لس آنجلس کوچ کرد. مدتها سردبیر روزنامه عصر امروز بود، بعد همکاری با روزنامه صبح ایران و عصر امروز و فردوسی را ادامه داد در حالی که با رادیو و تلویزیون ها نیز همکاری داشته و دارد. همهٔ آثار قاضی سعید پس از انقلاب ۵۷ ممنوع اعلام شد، ولی بعداً در دههٔ ۱۳۶۰ برخی از آثار وی مجدداً مجوز گرفت و توسط انتشارات آسیا در تهران منتشر شد. داستانهای او در افغانستان طرفداران زیادی دارند و برخی از داستانهای او به زبان پشتو نیز ترجمه شدهاند.